روز 13 مارس (22 اسفندماه) عربستان سعودی بسیار متکبرانه ارتش خود را که توسط تانک ها و نفربرهای مسلح  پشتیبانی می‌شد به جزیره کوچک بحرین فرستاد تا حرکت مردمی کسب آزادی و کرامت انسانی را سرکوب کند! حدود 2000 مامور مسلح شورای همکاری خلیج فارس(GCC) که شامل 1000 مامور سعودی بود به بحرین سرازیر شدند تا به معترضانی که به مدت یک ماه به طور  صلح طلبانه در میدان مروارید (لؤلؤ) منامه راهپیمایی می‌کردند حمله کنند! سعودی ها و افراد (GCC) به همراه نیروهای بحرینی بلافاصله و بدون دلیل به مردم غیر نظامی حمله بردند. 6 نفر را کشتند و 300 نفر دیگر را زخمی نمودند. سپس مأموران بحرینی با پشتیبانی نیروهای خارجی به چند بیمارستان هجوم بردند تا مانع از ورود مجروحان برای معالجه شوند. مأموران با وحشی‌گری، بیماران را در حالیکه مجروح بودند از بیمارستان بیرون می‌راندند.

بیمارستان سلمانیه که بیمارستان اصلی پایتخت است، مورد هجوم نیروهای بحرینی قرار گرفت. پرستارها و دکترها در حالیکه خواهش می‌کردند تا مجروحان، که بعضی از آنها جراحت های جدی داشتند، از تخت های‌شان بیرون کشیده نشوند مورد ضرب و شتم قرار میگرفتند! وضعیت آن قدر به هم ریخته بود که حتی زنان در حال زایمان هم از بیمارستان بیرون رانده می‌شدند! ماموران بحرینی سپس همه بیمارستان‌های کشور را اشغال کردند تا مانع از هرگونه دسترسی مجروحان به مداوا شوند.

در ساعات اولیه 16 مارس، صدها نیروی ضدشورش و افراد نظامی به میدان مروارید(لؤلؤ)منامه رفتند که به مثابه سنگر حرکت اعتراضی مردمی بر ضد دولت بود. آنها تانک، هلیکوپتر و جیپ‌هایی را که مسلسل‌های خودکار بر روی سقف شان نصب شده بود را با خود آوردند تا اعتصاب‌کنندگان را بیرون برانند. میدان مروارید(لؤلؤ) منامه مانند میدان التحریر قاهره شد. ولی برخلاف ارتش مصر (که به معترضان حمله نکرد)، ارتش بحرین و پلیس ضد شورش عده زیادی سرباز مزدور از پاکستان، اردن و یمن به خدمت گرفتند و حتی حاضر نبودند اعتراضات صلح آمیز را تحمل کنند! یک روز پیش از آن، اقلیت حاکم خاندان خلیفه حکومت نظامی برقرار کرد و تجمع بیش از پنج نفر را ممنوع نمود. در همان زمان معترضان را که بسیاری از آنها زنان و کودکان بودند را از میدان اخراج نمودند. مرکز شهر در اثر گلوله‌های گاز اشک‌آور، گلوله های مشقی و گلوله های واقعی که به طور مداوم شلیک می‌شد به یک ویرانه درحال سوختن تبدیل شده بود!

یکی ار معترضان به نام  سید العلوی به الجزیره گفت: نیروهای (GCC) برای جنگ با نیروهای خارجی پیش‌بینی ‌شده‌اند ولی حالا آنها دارند مردم بحرین را مورد هدف قرار می دهند! واکنش ایالات متحده و بقیه جهان غرب که آن همه به استفاده سرهنگ دیکتاتور معمر قذافی از نیروهای [ارتش]  بر ضد مردم خودش توجه می‌نمود، چه بود؟ اغلب رژیم‌های غربی، خشونت بحرین بر ضد مردم خودش را که با کمک نیروهای خارجی انجام می‌شد، نادیده گرفتند. مقامات ایالات متحده اظهارات ضعیفی در محکوم نمودن آن داشتند ولی هیچ صحبتی مشابه منطقه ممنوعه پروازی یا درخواست از رژیم(آل خلیفه) برای پایان دادن به کشتار مردم خودش وجود نداشت. حتی هیچ بیانیه‌ای برای خروج نیروهای اشغالگر، که اکثرا از عربستان سعودی بودند، از بحرین که مردم آن درخواست‌های سایر مردم کشورهای اسلامی را داشتند وجود نداشت.

یک بار دیگر ریاکاری غربی‌ها بخصوص ریاکاری آمریکایی‌ها آشکار شد. رژیم بحرین که توسط خانواده خلیفه اداره می‌شود برای بقاء به آمریکایی‌ها و عربستان سعودی متکی است. ناوگان پنجم ایالات متحده در بحرین مستقر است، که مکانی برای جاسوسی درباره ایران اسلامی و همچنین تقویت قدرت نظامی آمریکا در خلیج فارس است. برای درک میزان خودفروختگی رژیم بحرین به ایالات متحده این را در نظر بگیرید: دستورالعملی وجود دارد مبنی بر اینکه رانندگان تاکسی‌های بحرین باید ملوان‌های مست آمریکایی را که بیش از حد مست هستند، به پایگاه‌شان برگردانند! جالب اینکه رژیم بحرین هزینه آنرا خواهد پرداخت! موارد بسیار دیگری در بحرین وجود دارند که برای برآورده کردن نیازهای آمریکایی‌ها در نظر گرفته شده‌اند.

مقایسه بحرین با لیبی بسیار مهم است. سناتور آمریکایی، جان کری درباره بحران لیبی گفت: ایالات متحده و جامعه جهانی باید واکنش نشان بدهد نه اینکه کنار بایستد تا قذافی تبهکار از نیروی هوایی برای کشتن شهروندان لیبیایی استفاده کند. ولی کری و دیگران در مورد خشونتی که توسط خانواده خلیفه و با کمک و پشتیبانی سعودی‌ها بر ضد شهروندان بحرینی صورت می گیرد به طور کامل ساکت هستند. آیا حمدبن عیسی آل خلیفه، چیزی کم از تبهکار دارد یا مردم بحرین آدم‌های پست‌تری از مردم لیبی هستند؟ خانواده آل خلیفه سنی‌اند که یک اقلیت در بحرین تقریبا شیعه می‌باشد. ولی درخواست های مردم بحرین دارای ماهیت فرقه گرایانه نیستند. در واقع تعداد قابل توجهی افراد سرشناس سنی در حرکت اعتراضی حضور دارند که خواستار اصلاح و نمایندگان واقعی در دولت هستند.

آمریکایی‌ها بیمناک‌اند درصورتیکه انتخابات آزاد برگزار شود ویک دولت حقیقتا نماینده(از طرف مردم) بر سر کار بیاید پایگاه دریایی خود در بحرین را از دست بدهند. درحالیکه بیش از 70 درصد از مردم بحرین که شیعه هستند از حقوق اساسی  خود محروم شده‌اند، خانواده حاکم خلیفه، همه حقوق آنان را بیش از 200 سال غصب نموده است. استقرار یک دولت در بحرین که نماینده واقعی باشد تعادل منطقه ای را به نفع ایران تغییر خواهد داد، چیزی که ایالات متحده قسم خورده است جلوی آنرا بگیرد!

حاکم بحرین مدعی شده است که این انقلاب 20 سال است که تدارک دیده می‌شود و دارای حمایت خارجی است. این یک روش اشاره به ایران است. اگر از این موضوع بگذریم که خانواده حاکم بحرین یک دست نشانده ایالات متحده و سعودی‌ها هستند، هیچ مدرکی دال بر دست داشتن ایران در انقلاب بحرین موجود نیست. حتی وزیر دفاع ایالات متحده رابرت گیتس مجبور بود بپذیرد که ایالات متحده و هم پیمانانش دلیل کافی بر دست داشتن ایران در این اتفاقات ندارند. گیتس به خبرنگاران گفت: من این نظر را دادم که هیچ شواهدی دال بر اینکه ایران نقطه آغاز هیچ‌کدام از این انقلابهای مردمی و اعتراضات در سطح منطقه  بوده باشد در دست نداریم.

رژیم بحرین بعد از اینکه معترضان صلح جو را از میدان مروارید(لؤلؤ) بیرون راند ، افرادی را به آنجا فرستاد تا شش بازویی را که مرکز میدان را در منامه تشکیل می دهند( و نماد مروارید بزرگی را نگاه می دارند) تخریب کنند! دلیلی که ارائه شد این بود که عبور و مرور تسهیل خواهد شد. هیچ مشکل عبور و مروری طی بیست سال گذشته وجود نداشته و پیش از این مسئولان متوجه هیچ مشکلی نشده بودند ولی ناگهان این به موضوع اصلی تبدیل شد!! دلیل این کار این بود که مسئولان می خواستند نماد تظاهرات را از بین ببرند. این کار مثل این است که ارتش مصر بخواهد میدان التحریر قاهره را تخریب کند.

وضعیت بحرین از دید دیگری بحرانی است. این جزیره توسط نیروهای خارجی که بدوا سعودی و اماراتی بودند مورد هجوم قرارگرفته است. این یک رویداد خطرناک است. سعودی ها تبحر یا قدرت خاصی ندارند. در پایان 2009 هنگامیکه نیروهای سعودی به یمن فرستاده شدند تا انقلاب حوثی‌ها را سرکوب کنند، به طورکامل شکست خوردند. پس چرا سعودی‌ها قدرت نداشته‌شان را در بحرین به رخ می‌کشند؟ حاکمان سعودی نگران هستند که پس از سرنگونی آل خلیفه در بحرین نوبت آنها باشد. این می تواند شیعه‌های شرق عربستان را تشویق کند تا خواسته های مشابه و انقلاب مشابهی را برپا کنند. این همین اتفاقی است که در 10 مارس در ناحیه شرقی بخصوص در قطیف اتفاق افتاد. یک بیانیه عمومی هم برای روز خشم برای 11 مارس وجود داشت و راهپیمایی های کوچکی در ریاض و جده رخ داد ولی به جایی نرسید.

در هر صورت، سعودی ها از قیامهای مردمی  که شرق اسلامی را در برگرفته مبهوت شده‌اند. آنها بسیار ناامید شدند که ایالات متحده اجازه داد تا حسنی مبارک که محور اصلی نظام ظالمانه کنونی در شرق اسلامی بود از کار برکنار شود. خانواده حاکمان سعودی، که خیلی هم شجاع نیستند تصمیم گرفتند یک قمار حساب شده انجام بدهند. آنها همچنین امیدوار بودند که هجومشان به بحرین پای ایران را هم به معرکه بکشد و به این صورت تلاش اصیل مردم برای کسب حقوق و کرامت را به کشمکشی فرقه ای تبدیل کنند. سعودی ها در تفرقه انداختن بین امت [سلامی] متبحر هستند. این کاری است که تمام عمر انجام می داده اند. رهبری ایران بسیار عاقل‌تر و کارکشته‌تر از این حرفهاست که به دام چنین تاکتیک هایی بیفتد. در عوض، یورش غیرقانونی به بحرین درنهایت می‌تواند روزی را که خانواده حاکم سعودی از کار برکنار می‌شود، جلو بیاندازد. بسیاری از مردم در پادشاهی، از طبیعت فاسد این خانواده به خوبی آگاه هستند.

مردم سراسر جهان می‌دانند که این سعودی‌ها بودند که به ظالم تونسی ژنرال زین العابدین بن علی پناه دادند تا از خشم مردم بگریزد. خبرهایی موجود است که احتمالا دیکتاتور یمنی، علی عبدالله صالح نیز در نهایت کارش به جده ختم می شود- مقصد نهایی برای تمام ظالمان بیرون رانده شده! اما سئوال بزرگ این است: آل سعود وقتی از کار برکنار شدند به کجا خواهند گریخت؟

منبع: www.moqavemat.ir